Diana Verweijen

Het beest in jezelf: temmen of vrijlaten?

Deel dit bericht

Het beest in jezelf: temmen of vrijlaten?

Een publicatie van Call Granny in de Vuurvogel

Het beest schuilt in ons allen. Maar wie heeft de overhand, jij of het beest? Laten we het beest vrij, of zullen we het beest temmen?

Het beest omarmen. Want het beest is deel van mij. Een deel waar ik trots op ben, ongeacht hij mij weleens ellende heeft bezorgd, is hij er voor mij geweest toen ik zelf niet in mijn kracht durfde te staan. Ik refereer naar hij als ik praat over het beest in mij.

Ik kom uit een milieu waarin vrouwelijke energie het niet overleefd zou hebben. Mijn moeder keek de andere kant op als ik klappen kreeg van een van de zoveel mannen waarin zij zichzelf verloor. Mijn vader is gestorven als verloren alcoholist op straat. Om te overleven schakelde ik mijn gevoel uit. 

Ik heb het beest nodig gehad om mij los te wringen uit het vervuilde milieu waarin ik opgroeide. Ik verloor alles wat ik kende. Ik heb al vroeg leren strijden als grizzlybeer, omdat ik als welp niet erkent werd. Zonder ontwikkelde achtergrond ben ik mijn pad gaan bewandelen en werd onverwoestbaar in de zakelijke wereld. Maar het beest heeft ook ruimte moeten maken voor de vrouwelijke en zachte kant in mij. En zonder enig voorbeeld van mijn moeder was het lastig die vrouwelijke kant toe te laten. Het was een uitdaging terug te halen wat ik heb weggestopt.

Of beter gezegd, wie ik heb weggestopt. Het verleden te erkennen, mijzelf te erkennen. Ik ben het beest, ik ben mijn pijn. Het beest is ontstaan vanuit pijn. Ontstaan vanuit de drang te overleven in een wereld waarin ik nooit eerder volledig heb durven bestaan. De drijfveer van het beest is angst. Hoe angstiger ik was, des te sterker en groter het beest. Daarom heb ik mijn beest niet getemd noch vrijgelaten.

Ik heb mijn beest omarmt omdat dat is waar hij bang voor was. Het beest beschermde mij van de wereld en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn. Wanneer ik hem nodig heb, weet ik dat hij er voor me is. Maar in plaats van dat ik het beest voor mij laat spreken, kijk ik hem aan met een glimlach en zeg: dankjewel, maar vanaf nu kan ik het zelf. Angst onder ogen zien is de toegangspoort naar vertrouwen. 

Deel hier je reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Laten we praten!
    Heb je een vraag of wil je meer weten?
    Aarzel niet om contact met mij op te nemen.
    Bellen, WhatsAppen of mailen. Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!

    Nederlands en Engels gesproken.
    +31 (0)6 50 71 36 88
    Je kunt mij ook hier vinden:
    info@dianaverweijen.com
    Copyright © 
    2023 
    Website
     Swartwebdesign B.V.

    Review

    Max. bestandsgrootte: 100 MB.
    Een gesprek?

    Meld je aan voor de nieuwsbrief.

    * Vereist
    /